Lekker niksen

Geen wekker dus. Ook wel eens lekker. Maar echt laat werden we niet wakker. Om 9:00u konden we bij de receptie vragen wanneer we onze excursies konden bestellen. Het mannetje van Panorama werd gebeld en zou om 12:00u naar het hotel komen. 
We zijn eerst maar eens gaan lunchen, met de malariatablet in de aanslag. Sinds twee ochtenden slikken we deze al. Lombok is malaria gebied. Het was druk in de ontbijtzaal, dat waren we niet gewend vanuit het Risata op Bali. Dat was even schakelen. Verder kwam het ontbijt op hetzelfde neer als Bali. Toast en ei. Geen jam hier zelfs, pff. 
Tot 12:00u hadden we tijd om iets te doen. We zijn bij het strand gaan liggen, in een hutje. Met ons leeswerk. Uiteindelijk lag Linda Z vooral te slapen en heb ik rondgekeken en een verslag voor dit reisblog getypt. Een paar minuten voor 12 liepen we naar de receptie. Onze gids voor Lombok was er al. Hij spreekt weer gewoon Nederlands. Ideaal. Binnen een kwartier hadden we drie excursies geboekt, richting het zuiden via het binnenland, naar het noorden om de vulkaan en Gigi eilanden. Morgen starten we met het binnenland. De excursies beginnen hier op een schappelijkere tijd, 9:00u. 
Na de bespreking hebben we onze rugzak gepakt en zijn we naar het centrum van Senggigi gereden met de taxi. We zijn er op hetzelfde punt uitgegaan. We zijn maar een stuk gaan wandelen. We kwamen langs restaurants, maar vooral toeristenbureaus. Verder eigenlijk niets. Om 13:00u zijn we maar een restaurantje binnen geschoten en hebben we iets gegeten. Na de lunch probeerden we het strand nog te vinden, maar dat is niet gelukt. We liepen een doodlopende straat in. Helaas, weer naar het hotel hoor. Geen toestanden. 
We zijn in de middag weer bij het zwembad gaan liggen, om 17:00u was het happy hour en hebben we in de poolbar een cocktail gepakt. Ondertussen ging de zon weer onder. De lucht werd prachtig rood, genieten. Toen het eenmaal donker was zijn we onze spullen bij elkaar gaan rapen en hebben we ons weer klaargemaakt voor een avond in het centrum. We vonden een ander restaurant met wifi 'that works'. Nou vooruit dan, maar snel was het niet. De foto's uploaden ging hem niet worden helaas. Er zat een leuk bandje te spelen. We hebben een verzoeknummer ingediend, Bob Marley. Er was een leuke sfeer. Toen iedereen inmiddels vertrokken was hebben wij ook maar besloten om te gaan. 
Aangekomen in het hotel begon het avontuur van de dag. Ik wilde de gordijnen sluiten en er schoot een reuze gekko achter het gordijn uit. Dat was gillen geblazen. De gekko was, zonder gekheid, 30cm groot. Ik had nog nooit zoiets gezien. Gekko's zijn heus niet eng, maar dit was ons iets te mals. Hij schoot achter onze koffers. Dit werd een klusje voor een mannetje van hier. Inmiddels zaten we op bed met de benen omhoog, maar ja iemand moest toch de deur opdoen voor het mannetje. Uiteindelijk schoot ik maar langs de koffers. Het mannetje moest een beetje om ons lachen, bang voor een gekko. Na een hele zoektocht, er schoten ook nog twee kleine gekko's achter dingen vandaan, kwam de grote gekko tevoorschijn. Ons mannetje schrok toch ook wel en ging een iets halen om hem te vangen. Een paar minuten later kwam hij terug met een lange stok. De gekko was inmiddels weer achter het gordijn verdwenen en dus begon de zoektocht weer opnieuw. De bedden, de kasten en onze koffers werden allemaal aan in het midden van de kamer geschoven. En daar was hij weer. Het mannetje had hem klem met zijn stok tegen de muur. We kregen even de kans een foto te nemen. Hij lette een seconde niet op en de gekko was weer foetsie. We kwamen niet meer bij van het lachen. Na een nieuwe zoektocht had het mannetje hem en verdween hij in een zakje. Dag hoor, rotzak. Het was inmiddels na middenacht, we zijn maar in ons bed gaan liggen en zochten ondertussen naar meer van dat grut. Niets meer gezien gelukkig. Tijdens de speurtocht viel de stroom ook nog twee keer uit, hilarisch. 
Om 1:00u hebben we de lichten maar uitgedaan. Nu stond de wekker wel, pas 7:45u.